Städter (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: /ˈʃtɛtɐ/

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mieszczanin

(1.2) neutr. mieszkaniec miasta, miastowy; pejor. pogard. mieszczuch, miastowy

odmiana:

(1.1-2)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Städter	die Städter
dopełniacz	des Städters	der Städter
celownik	dem Städter	den Städtern
biernik	den Städter	die Städter

przykłady:

(1.1) Er ist ein junger viktorianischer Gentleman, ein Einzelgänger und zugleich gebildeter Städter, der auf dem Lande Ruhe sucht.^[2] → Jest młodym wiktoriańskim dżentelmenem, samotnikiem, a jednocześnie wykształconym mieszczaninem, który na wsi szuka świętego spokoju.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) Stadtbewohner, Stadtmensch, Städtler^[3]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) Großstädter, Kleinstädter

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Stadt ż, Städtler m

forma żeńska Städterin ż, Städtlerin ż

przym. städtisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Stadt + -er

uwagi:

źródła: