Punijczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pũˈɲijʧ̑ɨk], AS: [pũńii ̯čyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) w starożytnym Rzymie: mieszkaniec Kartaginy, Kartagińczyk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Punijczyk Punijczycy dopełniacz Punijczyka Punijczyków celownik Punijczykowi Punijczykom biernik Punijczyka Punijczyków narzędnik Punijczykiem Punijczykami miejscownik Punijczyku Punijczykach wołacz Punijczyku Punijczycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Kartagińczyk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. punicki mrz
- przym. punicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Punic
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.