Kajtuś (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie, zdrobn. od Kajetan

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(2.1) zoonim

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kajtuś	Kajtusiowie
dopełniacz	Kajtusia	Kajtusiów
celownik	Kajtusiowi	Kajtusiom
biernik	Kajtusia	Kajtusiów
narzędnik	Kajtusiem	Kajtusiami
miejscownik	Kajtusiu	Kajtusiach
wołacz	Kajtusiu	Kajtusiowie
depr. M. i W. lm: (te) Kajtusie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kajtuś	Kajtusie
dopełniacz	Kajtusia	Kajtusiów
celownik	Kajtusiowi	Kajtusiom
biernik	Kajtusia	Kajtusie
narzędnik	Kajtusiem	Kajtusiami
miejscownik	Kajtusiu	Kajtusiach
wołacz	Kajtusiu	Kajtusie

przykłady:

(1.1) Czasem podobają się Kajtusiowi wyrazy, których nie rozumie, a czasem gniewają go^[1].

(2.1) Kajtusia sam złapałem, zabiwszy mu bezczelnie matkę; drugiego malca, jego brata, zagryzły ogary^[2].

(2.1) Polaków było tu dużo na studjach, ale moja paczka składała się z 13 obiecujących młodzieńców, plus jeden małoobiecujący pies, półjamnik, imieniem Kajtuś^[3].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Kajtek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kajtek mos, Kajetan mos, Kajtek mos, Kajetana ż

przym. Kajtkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Kajetan

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Kajetan

źródła: