Irlandczyk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [irˈlãnṭʧ̑ɨk], AS: [irlãnṭčyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba narodowości irlandzkiej, obywatel Irlandii^[1]; t. mieszkaniec Irlandii Północnej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Irlandczyk	Irlandczycy
dopełniacz	Irlandczyka	Irlandczyków
celownik	Irlandczykowi	Irlandczykom
biernik	Irlandczyka	Irlandczyków
narzędnik	Irlandczykiem	Irlandczykami
miejscownik	Irlandczyku	Irlandczykach
wołacz	Irlandczyku	Irlandczycy

przykłady:

(1.1) Jej ojciec był Irlandczykiem i bliskim przyjacielem króla Anglii – Edwarda I.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Irlandia ż, irlandzki mrz

forma żeńska Irlandka ż

przym. irlandzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Irlandia + -czyk

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Irishman, Irish, obraź. mick
• arabski: (1.1) إيرلندي
• baskijski: (1.1) irlandar, eiretar
• białoruski: (1.1) ірландзец m
• bułgarski: (1.1) ирландец m
• czeski: (1.1) Ir m
• duński: (1.1) irer w, irlænder w
• esperanto: (1.1) irlandano
• fiński: (1.1) irlantilainen
• francuski: (1.1) Irlandais m
• hiszpański: (1.1) irlandés m
• irlandzki: (1.1) Éireannach m, Gael m
• litewski: (1.1) airis m
• łotewski: (1.1) īrs m
• niemiecki: (1.1) Ire m
• nowogrecki: (1.1) Ιρλανδός m
• rosyjski: (1.1) ирландец m
• słowacki: (1.1) Ír m
• szwedzki: (1.1) irländare w
• ukraiński: (1.1) ірландець m
• węgierski: (1.1) ír
• włoski: (1.1) irlandese m

źródła: