Fluchen (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈfluːxn̩]

​

znaczenia:

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

(1.1) klęcie, przeklinanie

odmiana:

(1.1)^[1] blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	das Fluchen
dopełniacz	des Fluchens
celownik	dem Fluchen
biernik	das Fluchen

przykłady:

(1.1) Aber Humor, die lustige Seite des Fluchens, erwies sich als der wichtigste Faktor^[2]. → Ale humor, zabawna strona przeklinania, okazał się jednak czynnikiem najważniejszym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Fluch m, Gefluche n, Flucher m, Flucherin ż

czas. fluchen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: