Eter (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɛtɛr], AS: [eter]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) mit. gr. bóg jasnego światła, uosobienie wyższych rejonów niebieskich; górne powietrze; zob. też Eter (mitologia) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Eter Eterowie dopełniacz Etera Eterów celownik Eterowi Eterom biernik Etera[1] Eterów[1] narzędnik Eterem Eterami miejscownik Eterze Eterach wołacz Eterze Eterowie depr. M. i W. lm: (te) Etery - przykłady:
- (1.1) Hemera uchodziła za córkę Ereba i Nyks oraz siostrę Etera, Charona i Nemezys.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Ajter[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. eter mrz, eteryczność ż, eterowość ż
- przym. eteryczny, eterowy
- przysł. eterycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. Αἰθήρ (Aither) < gr. αἰθήρ (aither) → powietrze, eter
- uwagi:
- zob. też Eter w Wikipedii
- (1.1) por. Ajter; zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Aether
- łaciński: (1.1) Aether m
- nowogrecki: (1.1) Αιθέρας m
- starogrecki: (1.1) Αἰθήρ m
- źródła:
- 1 2
Porada „Eter i Ereb” w: Poradnia językowa PWN. - ↑ Hasło „Ajter” w: Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, Wrocław 2008, ISBN 978-83-04-04673-3.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.