Bizancjum (język polski)

Bizancjum (1.2)

wymowa:

IPA: [bʲiˈzãnʦ̑ʲjũm], AS: [bʹizãncʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) hist. starożytne miasto nad cieśniną Bosfor, nad zatoką Złotego Rogu; później Konstantynopol; obecnie Stambuł; zob. też Bizancjum (miasto) w Wikipedii

(1.2) termin stosowany przez nowożytnych historyków na określenie cesarstwa bizantyńskiego/cesarstwa bizantyjskiego

odmiana:

(1.1-2) blm, nieodm.^[1]

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Bizancjum
dopełniacz	Bizancjum
celownik	Bizancjum
biernik	Bizancjum
narzędnik	Bizancjum
miejscownik	Bizancjum
wołacz	Bizancjum

przykłady:

(1.2) Położenie geopolityczne Bizancjum, stanowiącego bastion Europy przed ekspansją azjatycką, lecz atakowanego również od zachodu, zawierało wszystkie przesłanki późniejszej katastrofy.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bizantyjczyk m, Bizantyńczyk m, Bizantyjka ż, bizantyjskość ż, bizantynizowanie n

przym. bizantyjski, bizantyński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Byzantium; (1.2) Byzantine Empire
• arabski: (1.2) الإمبراطورية البيزنطية ż
• baskijski: (1.1) Bizantzio
• białoruski: (1.1) Візантый m; (1.2) Візантыя ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) Бізантый m; (1.2) Бізантыя ż
• bułgarski: (1.1) Византия ż
• czeski: (1.1) Byzanc ż
• francuski: (1.1) Byzance ż
• hiszpański: (1.1) Bizancio m
• interlingua: (1.1) Byzantio
• łaciński: (1.1) Byzantium n
• niemiecki: (1.1) Byzanz n; (1.2) Byzanz n
• nowogrecki: (1.1) Βυζάντιο n; (1.2) Βυζάντιο n, Βυζαντινή Αυτοκρατορία ż
• rosyjski: (1.1) Виза́нтий m; (1.2) Византи́я ż
• starogrecki: (1.1) Βυζάντιον (Byzántion)
• ukraiński: (1.1) Віза́нтій m; (1.2) Візанті́я ż
• włoski: (1.1) Bisanzio m; (1.2) impero bizantino m

źródła: