-iny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈĩnɨ], AS: [ĩny], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
przyrostek
- (1.1) przyrostek tworzący rzeczowniki w liczbie mnogiej, oznaczające czynność, wydarzenie, uroczystość lub przyjęcie
- odmiana:
- (1.1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik -iny dopełniacz -in celownik -inom biernik -iny narzędnik -inami miejscownik -inach wołacz -iny - przykłady:
- (1.1) oględziny → obejrzenie (od: oglądać)
- (1.1) poprawiny → powtórne przyjęcie po jakiejś uroczystości (od: poprawić)
- (1.1) imieniny → uroczystość obchodzona z okazji dnia patrona danego imienia (od: imię)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przyr. -yny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *-iny[1]
- uwagi:
- zobacz słowa kończące się na „-iny”
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.