łabęć (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈwabɛ̃ɲʨ̑], AS: [u̯abẽńć], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) daw. łabędź[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łabęć łabęcie dopełniacz łabęcia łabęci celownik łabęciowi łabęciom biernik łabęcia łabęcie narzędnik łabęciem łabęciami miejscownik łabęciu łabęciach wołacz łabęciu łabęcie - przykłady:
- (1.1) Ten ptak jest Łabęć biały, nieprawie wielkimi, / Nie nazbyt też gwiazdami przyodzian ciemnymi.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) łabęciogęś[1]
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. łabęci[1]
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łabędź
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.