łączność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwɔ̃n͇ʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [u̯õṇčność], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) działania składające się na utrzymanie kontaktu
- (1.2) odprzym. cecha tego, co jest łączne
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik łączność dopełniacz łączności celownik łączności biernik łączność narzędnik łącznością miejscownik łączności wołacz łączności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć łączność z kimś
- synonimy:
- (1.1) komunikacja, wspólnota, kontakt
- antonimy:
- (1.1) izolacja
- hiperonimy:
- (1.2) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łącznik m, łączniczka ż, połączenie n
- czas. łączyć, połączyć, wyłączyć, przyłączyć
- przym. łącznościowy, łączny, łącznikowy
- przysł. łącznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) communication
- białoruski: (1.1) сувязь ż
- francuski: (1.1) communication
- hiszpański: (1.1) comunicación ż
- interlingua: (1.1) communication
- kaszubski: (1.1) łączba ż
- kazachski: (1.1) байланыс
- nowogrecki: (1.1) επικοινωνία ż
- rosyjski: (1.1) коммуникация ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.