Zbrodnia w Mucznem
Ilustracja
Znak prowadzący do pomnika
Państwo

Polska po przejściu frontu[1]

Miejsce

Muczne

Data

15–16 sierpnia 1944

Liczba zabitych

74

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, na dole znajduje się punkt z opisem „Muczne”
Ziemia49°07′54,8″N 22°45′49,1″E/49,131889 22,763639

Zbrodnia w Mucznem – zbrodnia dokonana w nocy z 15 na 16 sierpnia 1944 roku we wsi Muczne na terenie leśniczówki Brenzberg leżącej w połowie drogi pomiędzy Mucznem a Dźwiniaczem, w gminie Lutowiska, powiecie leskim ówczesnego województwa lwowskiego (obecnie powiat bieszczadzki w województwie podkarpackim) przez oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) na ponad 70 osobach narodowości polskiej.

Wśród zamordowanych przeważali uchodźcy z obszaru województwa wołyńskiego, którzy opuścili swoje domostwa po rozpoczęciu rzezi wołyńskiej i oraz ludność cofająca się przed frontem – łącznie 74 osoby. Była to największa zbrodnia dokonana przez oddziały UPA w Bieszczadach[2]. W rozlicznych publikacjach bywa określana jako cicha zbrodnia ze względu na to, że została dokonana bez jednego wystrzału, przy użyciu narzędzi rolniczych[3][4].

Upamiętnienie

We wrześniu 2010 roku w pobliżu miejsca zbrodni bieszczadzcy leśnicy postawili pomnik poświęcony ofiarom zbrodni[5].

Poszukiwania IPN

Podczas 5 dni prac (9-13 sierpnia 2022 r.) przebadano ok. 700 m² terenu na polanie, gdzie przed laty znajdowała się leśniczówka, jak również w sąsiedztwie wzniesionego upamiętnienia.

W dniach 22-26 maja 2023 r. podczas drugiego etapu poszukiwań przebadano obszar ok. 300 m², w tym teren bezpośrednio przylegający do miejsca, gdzie niegdyś znajdowały się zabudowania.

Przeprowadzone do tej pory poszukiwania nie ujawniły śladów mogił ofiar[6][7].

Przypisy

  1. ↑ Marek A. Koprowski: Zbrodnie UPA w Bieszczadach. Kresy.pl, 2010-01-13. [dostęp 2013-11-20]. (pol.).; "W rejonie Muczne-Ustrzyki Dolne Sowieci rozprzestrzeniali odezwę Chruszczowa, wzywającą partyzantów UPA do zaprzestania działalności. W Bieszczadach na początku sierpnia przyłączyła się do Sowietów grupa Słowaków dezerterów z armii słowackiej. [...]" w: Grzegorz Motyka. Ukraińska partyzantka 1942-1960 s. 266.; "Zgodnie z informacjami niemieckiego wywiadu wojskowego z 16 sierpnia 1944 r.: W Karpatach nasiliła się walka ukraińskich nacjonalistycznych band (UPA) z sowieckimi formacjami bandyckimi i spadochroniarzami. W ostatnim czasie UPA unieszkodliwiła około 1500 spadochroniarzy. Według badacza Anatolija Kentija, Poczynając od wiosny 1944 r. UPA i konspiracyjne struktury OUN (...) prowadząc walkę na tyłach Armii Czerwonej i przeciwko sowieckim partyzantom uratowały przed całkowitą zagładą siły niemieckiej armii w Galicji Wschodniej. w: Przegląd historyczno-wojskowy. 2008, t. 60, s.104
  2. ↑ Opracowanie: Zbigniew Jantoń [w:] Grzegorz Motyka – "Tak było w Bieszczadach", Artur Bata – "Bieszczady Szlakiem Walk z bandami UPA", Instytut Pamięci Narodowej – "Zbrodnie nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej w latach 1939-1948 w świetle śledztw prowadzonych przez prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej"
  3. ↑ reż. Michał Kania: Reportaż. Zbrodnia UPA w Mucznem. TV Trwam, 22.04.2017. [dostęp 2019-01-10].
  4. ↑ Agnieszka Szczepańska: Leśnicy w służbie Niepodległej. KorsoSanockie.pl, 20.10.2018. [dostęp 2019-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-11)].
  5. ↑ Wojciech Zatwarnicki. Bieszczadzcy leśnicy postawili pomnik dla pomordowanych przez UPA. [w:] Nowiny24. 19 września, 2010 "Z rąk UPA, w tzw. "cichej egzekucji” bez jednego wystrzału w leśniczówce Branzberg prowadzonej przez leśniczego Franciszka Króla, 15 sierpnia 1944r zginęły co najmniej 74 osoby. Byli to mieszkańcy okolicznych wiosek m.in. leśnicy, księża i dzieci. Ukrywali się przed ukraińskimi nacjonalistami. Nigdy nie zostali pochowani, ich ciała wchłonął las. Z relacji świadków i zachowanych dokumentów wynika, że umierali w męczarniach. Widziałem kobiety, mężczyzn, dzieci. Sutannę duchownego i mundury leśników. Ciała nosiły ślady okrutnych tortur i bestialskiej śmierci – wspominał Alojzy Wiluszyński, jedyny żyjący świadek tamtych wydarzeń, który po latach wrócił w miejsce tragedii a jego historię zapisał Antoni Derwich. "
  6. ↑ Biuro Poszukiwań i Identyfikacji, Muczne (p. bieszczadzki): Poszukiwania szczątków 74 ofiar zbrodni UPA [online], Biuro Poszukiwań i Identyfikacji [dostęp 2023-06-21] (pol.).
  7. ↑ Biuro Poszukiwań i Identyfikacji, Muczne: Poszukiwania szczątków ofiar zbrodni OUN/UPA (II etap) [online], Biuro Poszukiwań i Identyfikacji [dostęp 2023-06-21] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.