Zatoka poprzeczna (łac. sinus transversus) – w anatomii człowieka parzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy górnej (tylno-górnej) zatok[1][2]. Rozpoczyna się w spływie zatok, od którego biegnie obustronnie poziomo, łukowato w bok, w bruździe zatoki poprzecznej wewnętrznej powierzchni kości potylicznej wzdłuż tylnego i bocznego przyczepu namiotu móżdżku[1][2][3]. W kącie sutkowym kości ciemieniowej zakręca w dół, przechodząc w zatokę esowatą[1][2]. Jej dopływami są żyły móżdżku[1], żyły dolne mózgu, żyły wypustowe i żyły śródkościa[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 363–364, ISBN 978-83-200-3257-4 .
- 1 2 3 Janina Sokołowska-Pituchowa , Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 737, ISBN 978-83-200-3917-7 .
- 1 2 Richard L. Drake , A. Wayne Vogl , Adam W.M. Mitchell , Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9 .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.