Żyła tarczowa dolna (łac. vena thyroidea inferior, vena thyroidea caudale[2]) – w anatomii człowieka żyła gruczołu tarczowego powstająca ze splotu tarczowego nieparzystego[3].
Żyła tarczowa dolna rozpoczyna się na powierzchni tchawicy trzema korzeniami, łączącymi się zwykle w jeden pień, następnie biegnie w dół i krzyżuje od przodu tętnicę szyjną wspólną[4]. Wpada do żyły szyjnej wewnętrznej lub do żyły ramienno-głowowej lewej (lewa żyła tarczowa dolna) i kąta połączenia żył ramienno-głowowych (prawa żyła tarczowa dolna)[3]. Jej dopływami są drobne gałązki z krtani, żyły tchawicze i żyły przełykowe[4][3]. Tworzy zespolenia z żyłą szyjną wewnętrzną (przez splot tarczowy nieparzysty)[5]. Ma jedną parę zastawek w pobliżu ujścia[4].
Odmiany:
- może być podwójna[4]
- może nie mieć zastawek[4]
- może przesunąć się wyżej, stanowiąc żyłę tarczową środkową[4]
Przypisy
- ↑ Paulsen i Waschke 2012 ↓, s. 205.
- ↑ Marciniak 1991 ↓, s. 428.
- 1 2 3 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 380, ISBN 978-83-200-3257-4.
- 1 2 3 4 5 6 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 744–745, ISBN 978-83-200-4501-7.
- ↑ Bochenek i Reicher 1993 ↓, s. 380.
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993. ISBN 83-200-1628-2.
- Tadeusz Marciniak: Anatomia prawidłowa człowieka. T. 2. Wrocław: Rada Uczelniana ZSP, 1991.
- Friedrich Paulsen, Jens Waschke: Sobotta Atlas Anatomii człowieka. Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.); Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012. ISBN 978-83-7609-709-1.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.