Żyły tarczowe górne (łac. venae thyroidae superiores) – w anatomii człowieka dwie (czasem więcej) żyły towarzyszące tętnicy tarczowej górnej i odprowadzające krew z tej części gruczołu tarczowego, którą wspomniana tętnica zaopatruje[1][2]. Wytwarzają silny splot żylny wokół tętnicy tarczowej górnej pomiędzy powrózkiem naczyniowo-nerwowym a krtanią, tworzą zespolenia także z żyłami tarczowymi dolnymi (głównie na węzinie tarczycy)[1]. Do górnej z obu żył wpadają żyły mostkowo-obojczykowo-sutkowe i zazwyczaj żyła krtaniowa górna (o ile nie wpada samodzielnie do żyły szyjnej wewnętrznej)[2]. Obie żyły tarczowe górne w obrębie trójkąta tętnicy szyjnej krzyżują od przodu tętnicę szyjną wspólną, wpadając następnie do żyły szyjnej wewnętrznej[1] samodzielnie lub po połączeniu we wspólny pień z żyłą językową[2]. Jedna z żył tarczowych górnych może przebiegać niżej jako żyła tarczowa środkowa[2]. W żyłach tarczowych górnych są obecne zastawki[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 744, ISBN 978-83-200-4501-7.
- 1 2 3 4 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 379–380, ISBN 978-83-200-3257-4.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.