Obraz carskiej Rosji na podstawie Ustępu i Dziadów części III

A. Mickiewicz w ustępie opisuje państwo rosyjskie. Pisze on, że jest to dzika, mroźna kraina. Kraj ten rządzony jest przez okrutnego cara.

Car Rosji jest to bezwzględny żołnierz i wymaga bezwzględnego posłuszeństwa od swojego wojska i poddanych. Władca tegoż kraju opierał swoją władzę na szpiegowaniu innych oraz na donosicielstwie. Głowna cecha jego rządów była przemoc. Car nie miał na uwadze szczęścia innych. Myślał wyłącznie o zaspokojeniu własnych potrzeb. Był niewątpliwie władca despotycznym. We fragmencie ustępu "przegląd wojska" Adam Mickiewicz przedstawia sytuacje w armii carskiej. Car przygotowując się do porannego przeglądu wojsk zwraca szczególną uwagę na wygląd zewnętrzny, chce się zaprezentować tłumowi, jest to jeszcze jeden przykład jego próżności.

Ludzie w państwie nie cierpieli swojego władcy. Społeczeństwo było wyraźnie podzielone na tych, którzy donosili na innych oraz na tych, którzy woleli nie wchodzić carowi w drogę. Ta pierwsza grupa starała się przypodobać carowi i zachować swój status. Gdy głównymi ulicami miasta często przechadzał się car wraz ze swoim dworem zwykli mieszkańcy Petersburga nie zważając na niskie temperatury wychodzili na ulice, aby pokazać się. Każdy chce coś osiągnąć, pokazać nową suknię czy porę orderów. Nikt nie zważa na mróz, są tak samo próżni jak car, poświęcają uwagę tylko wyglądowi są egoistami. Byli także tacy, którzy w swojej naiwności że przypodobanie się innym mogło poprawić ich karierę.

Obraz Rosji prezentuje się bardzo negatywnie. Powierzchowne piękno kraju zostało zbudowane na cierpieniu mieszkających tam ludzi. Przerażający jest fakt że carowi nie wystarczało uciskanie własnego narodu, wiec swoją władzę chciał rozszerzyć na inne państwa. Działania cara przeniosły się nawet na Polskę. W III cz. Dziadów A. Mickiewicz pokazał przeróżne formy prześladowania polaków. Można tu wymienić sceny: "więzienna", w której więźniowie mieli pozabijane okna gwoździami, nie mieli żadnej opieki medycznej i byli głodzeni, scenę, w której opisana jest historia Cichowskiego, oraz scenę przedstawiająca historie pani Rolison, w której pokazano jak okrutnie traktowano jej syna w więzieniu.

Adam Mickiewicz w III części Dziadów ukazał Rosjan, jako prymitywny naród w rękach despotycznego cara, przez co stali się bezlitosnymi oprawcami. Według niego Rosjanie są złem, a carem kieruje sam szatan.