Ustępu do III cz. "Dziadów" - obraz carskiej Rosji

Obraz Rosji carskiej zawarty we fragmentach Ustępu do III cz. Dziadów. Co z tego obrazu odnajdujesz w całym dramacie.

Dziady cz. III są formą rehabilitacji Adama Mickiewicza za to, że nie wziął on udziału w powstaniu listopadowym . Akcja utworu dzieje się jednak przed powstaniem i opisuje dzieje polaków i Rosjan. Jedynym z bohaterów jest Konrad przeistoczony Gustaw prawdopodobnie jego

W pierwszym z podanych fragmentów Mickiewicz opisuje państwo rosyjskie. Pisze on, że jest to dzika, mroźna i zaśnieżona kraina przypominająca pustynie. W tej zacofanej krainie domy są prymitywne, zbudowane z samego drewna i rozmieszczone tylko gdzieniegdzie. W Rosji skupisko takich prymitywnych chat już nazywa się grodem.

Ludzie w Rosji są bardzo silni, zahartowani i przyzwyczajeni do niesprzyjających warunków klimatycznych, lecz autor sugeruje, że są to ludzie dzicy i zacofani tak jak kraina, w której żyją.

W państwie rosyjskim jest dużo dróg, które często się krzyżują, lecz biegną nie tam gdzie potrzebują ich ludzie i kupcy. Przebieg dróg wyznaczał car ze swojego pałacu. Świadczy to o jego despotyzmie. Gdy jakaś wioska polska stała na terenach gdzie car wyznaczył drogę, bezwzględni Rosjanie zrównywali ją z ziemią, co świadczy o egoizmie i nieograniczonej władzy cara.

W drugim fragmencie tekstu „Petersburg” Adam Mickiewicz opisuje historie i zwyczaje panujące w ówczesnej stolicy. Petersburg powstał w niegościnnej krainie, która nie daje ani chleba ani owoców, a wiatr przynosi tylko śnieg i mróz, a warunki atmosferyczne szybko się zmieniają. Ludzie nie chcieli w tym miejscu miasta, to samodzielna decyzja cara spowodowała wzniesienie Petersburgu. Car miasta nie budował z myślą o jego mieszkańcach, tylko aby pokazać swoją wszechmocność.

Car budując Petersburg chciał połączyć piękno najpiękniejszych miast europejskich, lecz udało mu się stworzyć miasto, które kojarzy się ludziom z Szatanem.

Głównymi ulicami miasta często przechadzał się car wraz ze swoim dworem. W tym czasie zwykli mieszkańcy Petersburga nie zważając na niskie temperatury wychodzili na ulice, aby pokazać się i powiedzieć: „Cara widziałem”. Każdy chce coś osiągnąć, pokazać nową suknie czy porę orderów. Nikt nie zważa na mróz, są tak samo próżni jak car, poświęcają uwagę tylko wyglądowi są egoistami.

W tych dwóch fragmentach Adam Mickiewicz pokazał jacy są Rosjanie, lecz w”III cz. Dziadów” jest więcej obrazów Rosjan.

W jednym z nich jest scena V, w której ksiądz Piotr ma widzenie. Car zostaje w nim porównany do Heroda, a wywożenie polaków na Syberie do rzezi niewiniątek. Los polski jest jak los Chrystusa, a Rosjanie jak jego oprawcy.

W scenie VI w czasie snu Senatora diabły rozmawiają o jego duszy. Do tej pory czynił on tylko zło, był pod wpływem szatana. Senatorowi śnią się ordery, łaski, zaszczyty u samego cara, jest bardzo zadowolony. Sen jednak szybko się zmienia i widzi on jak wszyscy go unikają i się śmieją. Senator jest zrozpaczony, postanawia robić wszystko, aby nigdy nie stracić w oczach cara. Jego reakcja świadczy o próżności i egoizmie.

W ostatnim fragmencie, który chciałem przedstawić „przegląd wojska” Adam Mickiewicz przedstawia sytuacje w armii carskiej. Car przygotowując się do porannego przeglądu wojsk zwraca szczególną uwagę na wygląd zewnętrzny, chce się zaprezentować tłumowi, jest to jeszcze jeden przykład jego próżności.

Samych żołnierzy na placu Mickiewicz porównuje do kłosów uwiązanych w jednym snopie. Są tacy sami, nie można wyróżnić, który jest weteranem lub bohaterem. Żołnierze na takim placu tracą człowieczeństwo. W rosyjskiej armii koń wart jest więcej niż nawet najlepszy żołnierz.

Orszak cara kontrastuje z resztą wojsk. Każdy w nim jest wystrojony, dumny z siebie. Generałowie w otoczeniu cara martwią się tylko o jego przychylność, może on ich w każdej chwili odwołać.

Sam przegląd wojsk jest tylko kaprysem cara, który chce się popisać przed zagranicznymi ambasadorami nie przejmuje się, że każdy taki przegląd odbiera życie kilku jego żołnierzom. Sam nawet przyczynia się do śmierci polaków w jego armii.

Adam Mickiewicz w III części Dziadów ukazał Rosjan jako prymitywny naród w rękach despotycznego cara, przez co stali się bezlitosnymi oprawcami. Według niego Rosjanie są złem, a carem kieruje sam szatan.