Role społeczne w życiu człowieka

Od najmłodszych lat człowiek pełni wiele ról społecznych. Inne jednostki wymagają od niego odpowiednich zachowań stosownie od wieku. Przez całe życie ludzie pełnią wiele tych ról: od dziecka po babcię czy dziadka.

2 - 3 lata – osoba jest jedynie dzieckiem, bo jest zbyt mała by od niej czegoś wymagać. Rodzice dopiero „wprowadzają” dziecko w życie.

5 - 6 lat – dopiero w tym wieku dziecko tak naprawdę zaczyna pełnić rolę córki czy syna. Jest na tyle duże, by rozumieć niektóre zachowania rodziców. Matka przekazuje córce zachowania typowo damskie np. gotowanie. Córka przyglądając się uczy się zachowywać jak kobieta. Mała dziewczynka często naśladuje mamę, udając, że np. przewija noworodka. Ojciec zaś przekazuje synowi typowo męskie zachowania. Mali chłopcy często bawią się samochodami. Rodzice od takiego dziecka wymagają niezbyt wiele. Uczą dziecka kultury osobistej, mówienia „Dzień dobry” czy „Do widzenia”. Dzieci w takim wieku pełnią również funkcję przedszkolaka. Spotykają się z innymi dziećmi i uczą się, jak żyć w grupie. Panie opiekujące się takimi dziećmi wymagają od nich grzeczności, kultury i koleżeństwa.

7 - 9 lat – w takim wieku (nauczanie zintegrowane) dzieci zaczynają się uczyć trudniejszych rzeczy. Człowiek zaczyna pełnić rolę ucznia, musi zachowywać się według określonych reguł zawartych w regulaminie szkolnym. Od takiej osoby wymaga się kulturalnego zachowania, punktualności, systematyczności i uczęszczania na zajęcia. Niestosowanie się do tych norm jest karane uwagą negatywną. Dzieci uczą się słuchać, dostają oceny, są nagradzane. Osoby w tym wieku zaczynają dzielić się w grupki. Już wtedy widać, kto kogo bardziej lubi, z kim chce się kolegować. Dziecko zaczyna również pełnić rolę szkolnego kolegi (koleżanki) czy też przyjaciela (przyjaciółki).

10 - 12 lat – 4, 5, 6 klasa to już wyższy poziom edukacji, ale nie tylko. Uczniowie zaprzyjaźniają się. Przyjaciółki wspierają się w trudnych chwilach, oczekując tego samego. Gdy jedna z przyjaciółek np. obrazi swoją bliską koleżankę, więź między nimi może osłabnąć lub w ogóle zniknąć. Dwunastolatki (i starsi) często zapisują się do kółek zainteresowań takich jak Szkolne Kółka Sportowe albo matematyczne. Uczennica (uczeń), który zapisze się gdzieś musi uczęszczać na te zajęcia i stosować się do reguł jakie na nim obowiązują. Człowiek zaczyna być odpowiedzialny za swoje czyny.

13 - 15 lat – jest to wiek gimnazjalny. Uczennica (uczeń) musi uczyć się coraz więcej ponieważ „dochodzą” nowe przedmioty. Wymaga się opanowania coraz większej liczby materiału. W klasie wyodrębniają się przywódcy i tzw. „kozły ofiarne”. Grupa „ustala” reguły postępowania, niektórzy narzucają innym swój styl życia. Jeśli jakaś osoba nie podporządkuje się lub złamie jedną z takich klasowych zasad, może to mieć niemiłe konsekwencje. Oczywiście tu nie ma mowy o żadnych uwagach czy ujemnych punktach. Stosunek jaki mają inni do tej osoby będzie „pokazany” w traktowaniu jej w określony sposób.

16 - 19 lat – dziewczyny stają się kobietami, a chłopcy mężczyznami. Człowiek staje się pełnoletni toteż wszyscy uznają, iż powinien zachowywać się dojrzale i stosownie do wieku. W tym wieku człowiek powinien zastanowić się nad swoją przyszłością, bowiem tego od niego wymagają rodzina czy szkoła.

20 - 25 lat – człowiek jest studentem. Głównym jego zadaniem jest nauka i rozwijanie własnych zainteresowań, zdobywanie wiedzy, by mieć dobry zawód. Nie przestaje oczywiście pełnić roli syna, czy brata.

25 – 35 lat – zwykle w tym wieku ludzie zakładają rodziny. Kobiety pełnią funkcję żony i matki. Od żony wymaga się bycie „panią domu”. Musi wypełniać obowiązki takie jak sprzątanie, pranie, gotowanie. Jako matka opiekuje się dzieckiem, uczy je podstawowych rzeczy (np. chodzenie). Mąż zwykle ma za zadanie utrzymywać rodzinę. W dzisiejszym świecie jednak często role się odwracają, co nie jest oczywiście złe, a wręcz przeciwnie.

35 - 45 lat – człowiek pracuje (oczywiście może to zacząć robić wcześniej) stając się pracownikiem. Czasem jest na wyższej pozycji np. szefa, od którego wymaga się odpowiedzialności. Taka osoba musi być zdecydowana. Może też być zwykłym pracownikiem. Od niego zaś wymaga się – podobnie jak u ucznia – pracowitości, punktualności itp. Zależnie od zawodu oczywiście.

45 – 65 lat – zwykle wtedy matki stają się babciami i teściowymi, ojcowie – dziadkami i teściami. Niektórzy są jednocześnie emerytami. Opiekują się wnukami

60 i więcej - człowiek jest członkiem rodziny, dziadkiem, emerytem. Do końca życia może być czyimś życiowym przyjacielem.