Kariera Marii Curie (nazwisko panieńskie Skłodowska) dowodzi w najbardziej przekonujący sposób, że kobiety są zdolne do prowadzenia prac naukowych i mogą osiągać w nich doskonałe wyniki. Taka właśnie była przyczyna jej sławy - sławy tak dużej, iż wiele ludzi jest przekonanych, że to ona odkryła promieniotwórczość. W rzeczywistości jednak odkrycie promieniotwórczości jest zasługą Antoine'a Henriego Becquerela. Nie ma najmniejszej wątpliwości co do jego pierwszeństwa, ponieważ dopiero po przeczytaniu informacji o odkryciu Becquerela Maria Curie (i jej mąż Piotr Curie, równie utalentowany naukowiec) rozpoczęła badania w tej dziedzinie.
Najszerzej znanym osiągnięciem Marii Curie było wykrycie i wyodrębnienie pierwiastka chemicznego nazwanego radem. Przed radem Maria Curie wykryła inny pierwiastek, który nazwała polonem, od nazwy jej rodzinnego kraju, Polski. Były to osiągnięcia godne podziwu, ale nie miały większego znaczenia dla rozwoju teorii naukowej.
W 1903 r. Maria Curie, Piotr Curie i Antoine Henri Becquerel otrzymali wspólnie Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. W 1911 r. Maria Curie nagrodzona została po raz wtóry Nagrodą Nobla, tym razem w dziedzinie chemii; była pierwszą osobą, która otrzymała dwukrotnie Nagrodę Nobla. Warto zauważyć, że w okresie prowadzenia najpoważniejszych prac naukowych Maria Curie miała małe dzieci. Starsza córka, Irena, także została uczoną i również miała duże osiągnięcia naukowe. Irena poślubiła Jeana Frederica Joliota, zdolnego naukowca; pracując wspólnie, odkryli oni sztuczną promieniotwórczość. Za to odkrycie (które można by uważać za "potomstwo" odkrycia promieniotwórczości naturalnej) małżonkowie Joliot-Curie otrzymali w 1935 r. Nagrodę Nobla. Druga córka Marii Curie, Ewa, została wybitną pisarką, zajmowała się również muzyką. Co za rodzina!
Maria Skłodowska-Curie zmarła w 1934 r. na białaczkę, która była prawdopodobnie następstwem częstych kontaktów z materiałami promieniotwórczymi.