Świat bogów i ludzi w mitologii

Mit jest opowieścią , która przedstawia i organizuje wierzenia dawnej społeczności, próbuje dać odpowiedz na pytanie o pochodzenie człowieka i świata. Mity tworzą więź społeczną, przybliżają obyczaje i tradycje starożytnego człowieka. Pełniły one funkcje poznawcze, umożliwiając interpretacje zjawisk przyrody i światopoglądu. Są podstawa wierzeń religijnych.
Na początku mity były przekazywane z pokolenia na pokolenie (forma ustna). Dopiero później zostały one spisane i posegregowane. Jednym z głównych zbiorów jest „Mitologia Jana Parandowskiego ”. Dowiadujemy się z niej o społeczności starożytnych Greków. Mity zawarte w tym zbiorze opowiadają nam historie wiary . W mitologii greckiej występuje politeizm, czyli wiara w wielu bogów, którzy posiadają nadprzyrodzone cechy. Mity pełniły kilka zasadniczych ról w życiu Greków :

*Poznawcze - dawały one ludziom tamtej epoki szanse zrozumienia zjawisk przyrodniczych, z którymi mieli oni bezpośredni kontakt.

*Mity kształtowały światopogląd, dawały możliwość wyjaśnienia zjawisk społecznych i rytuałów związanych z wiarą. To wszystko stanowiło wzmocnienie więzi społecznej i więzi sakralnej, która wyrażała kulty bogów i ukazywała obrzędy z tym związane.

*Postaci bogów, herosów lub nawet zwykłych ludzi przedstawiały różne archetypy, które ukazywały cechy rzeczywistych ludzi. Na przykład postacie Zeusa i Kronosa przedstawiają rywalizację między ojcem a synem. Zachowanie Ikara obrazuje nam nieposłuszeństwo wobec rodzica i ciekawość świata.

Prawie każda postać w mitologii ukazuje nam model zachowania się ludzi.

Czy świat ludzi i świat bogów w mitach greckich jest naprawdę nierozerwalnie powiązany ze sobą ? Czy ludzie i bogowie są od siebie zależni ? Moim zdaniem tak. Myślę, ze te dwa światy nie mogły by istnieć osobno. Świat ludzi jest w ogromnym stopniu zależny od bogów. Ingerują oni w ludzkie życie. Ludzie ze swoimi problemami przychodzili do bogów, z nadzieja, ze jako istoty stojące ponad ludźmi pomogą im rozwiązać spory i nieporozumienia. Ludzie i bogowie przyjaźnili się. Często ludzie byli zapraszani na uczty olimpijskie, gdzie rozkoszowali się ambrozją, dającą wieczna młodość jak i innymi niebiańskimi potrawami. Lecz niekiedy zdarzało się tak, że ludzie zdradzili tajemnice, które przypadkiem usłyszeli znajdując się na przyjęciach u bogów i zostali surowo ukarani ( np: Syzyf )

Bogowie greccy dzielili się na wyższe i niższe klasy, a w każdej z nich toczyła się walka o władzę. Niektóre bóstwa towarzyszyły człowiekowi podczas różnych uczt i zabaw. Był wśród nich Dionizos - bóg życia i winnej latorośli, uwielbiający nad wszystko rozrywki i wino. Oprócz niego należały do nich również Euterpe - zajmująca się liryka, Taleia - komedia. Inna cenioną boginią była Demeter - boginka życia i urodzaju. Najwięcej czasu z ludźmi spędziła Atena, która uczyła Greków różnego rodzaju rzemiosła oraz Afrodyta która uszczęśliwiała ludzi dając im miłość.

Świat ludzi był zależny od świata bogów, a dokładniej losy ludzkie zależały od bogów i przeznaczenia. W przeciwieństwie do bóstw człowiek był śmiertelny. Niezwykłym faktem było to, ze bogowie olimpijscy udawali się na Ziemie, aby zaznać rozkoszy ze śmiertelnymi kobietami. Z tych związków rodzili się zazwyczaj potężni i przerastający swa siłą zwykłych ludzi herosi. Umierali oni jednak młodo, ponieważ byli oni prześladowani przez zazdrosne żony bogów(Jednym z nich był Herkules - syn Zeusa i królowej Alkmeny. Z pomocą innych bogów udało mu się uniknąć śmierci z ręki żony władcy Olimpu -Hery. Jednak jego życie było przepełnione ciężka praca, bólem i walka, aby w końcu mógł stać się mieszkańcem świętej góry)

Sylwetki bogów i ludzi były bardzo podobne. Bóstwa charakteryzują się tymi samymi cechami co ludzie. Byli zazdrośni, czego dowodem jest spór Afrodyty, Ateny i Hery o jabłko z napisem „ Dla najpiękniejszej ”, które rzuciła bogini niezgody Eris. Byli zawistni i zadni władzy np. w micie o „Narodzinach świata” czytamy, ze Kronos chcąc uniknąć przeznaczenia, pozera swoje dzieci, aby nie strącić władzy. Ale nie można mówić jedynie o złych cechach, ponieważ posiadali i te dobre, których było znacznie więcej.

Te dwa światy są często określane zdaniem „Bogowie jak ludzie - ludzie jak bogowie”. wypowiedzenie to określa bohaterów mitologii. Prezentuje ona bogów greckich, którzy są ogromnie podobni do ludzi - maja te same pragnienia i namiętności, rywalizują o względy Zeusa, zazdroszczą sobie, dokonują zemsty, kochają i nienawidzą. Bogów greckich można przekupić, można wpłynąć na ich decyzje. Bogowie pod względem etycznym nie przewyższają ludzi, nie ma miedzy nimi wielkiej różnicy - bogowie są tacy jak ludzie, a ludzie mogą być tacy jak bogowie.

W mitologii to co niejasne, chwiejne, nieokreślone otrzymuje wyraz i kształt. Przy tym wyraz ten zostaje przekształcony w fabule i uzyskuje motywacje w postaci bogów uosabiających siły natury czy oblicza duszy człowieka. Przybliża legendarnych bohaterów, bogów jako istoty bliskie i podobne człowiekowi. Dzięki mitycznym formom myślenia wszelkie problemy wiążące się z zagadnieniami niezrozumiałymi zostają wyjaśnione i przybliżone zwykłemu człowiekowi.