Dzielnice biedoty

Przed obrazami biednych dzielnic nie cofnie się też Stefan Żeromski w powieści Ludzie bezdomni. Opisze tam świat ulic Ciepłej i Krochmalnej, dobrze znany przez głównego bohatera Tomasza Judyma. Judym pochodzi bowiem z tego świata,z biednej dzielnicy, jest synem ubogiego szewca i choć zdobył wykształcenie i pozycję, jest lekarzem – stara się coś zrobić dla biedoty, zresztą bezskutecznie, koledzy nie podzielają bowiem jego społecznikowskich pasji.Biedne dzielnice Warszawy sportretuje też Pola Gojawiczyńska w międzywojennej powieści Dziewczęta z Nowolipek. Widać w niej kontrast pomiędzy biedną dzielnicą,w której ubodzy rzemieślnicy, sklepikarze i bezrobotni ledwo wiążą koniec z końcem,a pozostałą częścią miasta, w której śmietanka towarzyska odwiedza kawiarnie i teatry, a zamożni państwo zajmują luksusowe mieszkania. W luksusowych dzielnicach dziewczęta z Nowolipek pobierają bezpłatne, świadczone dobroczynnie przez znudzone panie korepetycje i marzą o lepszym życiu w lepszej dzielnicy. Wyrwać się ze świata nędzy Nowolipek jest bardzo trudno, droga niektórych wiedzie poprzez małżeństwo, innych przez... karierę kokoty.