W wieku XVI nastąpił w Polsce rozwój szkolnictwa, co było częścią procesu zachodzącego w całej Europie (nowy typ szkół – gimnazja humanistyczne). Wzrost liczby osób wykształconych powodował m.in. wzrost liczby drukowanych w Polsce książek nie tylko w języku łacińskim, ale i polskim.
Najwybitniejszymi pisarzami tego okresu w Polsce byli: Mikołaj Rej, Jan Kochanowski, Andrzej Frycz Modrzewski. Od początku XVI wieku niezwykle chętnie czerpano w Polsce z wzorów włoskich w dziedzinie architektury. Wśród licznych artystów sprowadzonych przez Zygmunta I do Polski z Włoch byli m.in. Franciszek Florentczyk i Bartłomiej Berecci. W latach1507-1536 kierowali oni przebudową Wawelu w stylu renesansowym. B. Berecci był również budowniczym Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu – jednego z najcenniejszych zabytków sztuki renesansowej w Polsce. Przebudowany Wawel stanowił wzór dla magnatów wznoszących swe siedziby (Pieskowa Skała, Baranów). Najwspanialszym dziełem urbanistyki okresu odrodzenia w Polsce jest Zamość, który został zaprojektowany na polecenie Jana Zamoyskiego. Najwybitniejszymi twórcami rzeźby renesansowej w Polsce byli: Jan Maria Padovano oraz Jan Michałowicz z Urzędowa.