Wielcy Polacy emigracji

Idealizacji ojczyzny towarzyszy utrwalanie postaci wielkich Polaków. Norwid wspomina w swych utworach Mickiewicza (wiersz Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie, jedno z opowiadań tomu Czarne kwiaty) i przede wszystkim Szopena (Fortepian Szopena, jedno z opowiadań tomu Czarne kwiaty), oddaje hołd Józefowi Bemowi, którego pogrzeb stylizuje na pogrzeb dawnego wielkiego wojownika (Bema pamięci żałobny rapsod). Słowacki przypomina bohaterów powstania listopadowego, poległego na Woli generała Sowińskiego (Sowiński w okopach Woli) czy zmarłego na emigracji kapitana Meyznera, Mickiewicz – Emilię Plater i Ordona (według legendy utrwalonej przez Mickiewicza poległ, faktycznie – przeżył).