Płazińce żyją w wodach morskich i słodkich lub są pasożytami. Stanowią najprymitywniejszą grupę trójwarstwowców, tzn. zbudowane są z ekto– , endo– i mezodermy. Posiadają ciało o grzbieto–brzusznym spłaszczeniu i dwubocznej symetrii. U pasożytów w części przedniej występują różne narządy czepne. Ciało płazińców pokrywa nabłonek, który u pasożytów wytwarza kutykulę.
Nabłonek, wraz z warstwami mięśni, tworzy wór powłokowo–mięśniowy. Jamę ciała wypełnia prymitywna tkanka łączna zwana parenchymą, w której mieszczą się wszystkie narządy wewnętrzne. Układ pokarmowy zbudowany jest z otworu gębowego, gardzieli oraz prostego lub rozgałęzionego jelita bez otworu odbytowego. U tasiemców brak jest układu pokarmowego. Płazińce oddychają całą powierzchnią ciała, a u pasożytów wewnętrznych występuje oddychanie beztlenowe. Narządami wydalniczymi są protonefridia. W układzie nerwowym występuje para zwojów głowowych, od których odchodzą ku tyłowi ciała pnie nerwowe. Na ogół są obojnakami. Zapłodnienie zwykle jest krzyżowe. Rozwój jest prosty lub złożony.
Płazińce dzielą się na trzy gromady: wirki, przywry oraz tasiemce.
Wirki to na ogół organizmy wolno żyjące w wodach, np. wypławki.
Przywry są pasożytami wewnętrznymi, np. motylica wątrobowa i przywra krwi.
Tasiemce są także pasożytami wewnętrznymi. Ich długie ciało składa się z główki, szyjki oraz wielu członów; np. tasiemiec uzbrojony, tasiemiec nieuzbrojony, bruzdogłowiec szeroki.