Zmarły ojciec idealizowany

Tymczasem w wielu tekstach kultury spotykamy się z idealizacją zmarłego ojca. Np. w Hamlecie Williama Szekspira duch ojca pełni funkcję wyroczni, która dyktuje księciu ocenę faktów i narzuca kierunek postępowania. Pamięć o ojcu każe Hamletowi zrezygnować z dawnych ambicji i planów i zająć się pomszczeniem rodzica. Kosztuje go to... miłość i życie.
Idealizacja zmarłego następuje także w Nad Niemnem Orzeszkowej. Jan Bohatyrowicz w rozmowach z Justyną wspomina czasem swego ojca, który chodził z nim na dwór Korczyńskich i poległ w powstaniu. Zdecydowawszy się na udział w walce, pożegnał się czule z chłopcem... Szacunek do ojca powstańca próbuje wpoić synowi pani Andrzejowa Korczyńska, jednak jej próby kończą się fiaskiem, ponieważ kosmopolita Zygmunt uważa poległego za szkodliwego szaleńca.
Idealizuje ojca, który ginie w powstaniu, Salomea Brynicka z Wiernej rzeki Stefana Żeromskiego. Idealizację tę wzmagają zapewne wyrzuty sumienia kobiety, która prawdopodobnie w tę noc, gdy pan Brynicki umierał, oddała się księciu Józefowi Odrowążowi, rezygnując tym samym z kobiecej czci, co na pewno nie spodobałoby się ojcu.