zaprząc (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈzapʃɔ̃nʦ̑], AS: [zapšõnc], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprzęgać)

(1.1) przywiązać zwierzę pociągowe do pojazdu za pomocą uprzęży
(1.2) pot. zmusić do ciężkiej pracy

czasownik zwrotny zaprząc się

(2.1) przypiąć siebie do pojazdu
odmiana:
[1]
(1.1-2) koniugacja Va
(1.1-2) rzad. koniugacja XI
(2.1) koniugacja Va
(2.1) rzad. koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Kargulowi przyszło zaprząc do wozu dwie pozostałe krowy[2].
(1.1) Konie zaprzęgli do sieci i powoli a z wielkim wysiłkiem wyciągnęli szczupaka na wyspę[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
zaprzęgnąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaprzęg mrz, zaprzęgowy mos, zaprząg mrz
przym. zaprzęgowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaprząc” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Andrzej Mularczyk, Sami swoi, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Hanna Kostyrko (zebr), Klechdy domowe, 1960, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.