ząbkować (język polski)

dziecko ząbkuje (1.1)
wymowa:
IPA: [zɔ̃mpˈkɔvaʨ̑], AS: [zõmpkovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) mieć wyrzynające się zęby

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) rzad. wycinać w ząbki[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Mój bobas ząbkuje, a ja od tygodnia prawie nie śpię po nocach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ząb m, ząbek m, uzębienie n, zębisko n, zębatka ż, ząbkowanie n
przym. zębowy, zębaty, ząbkowany, ząbkowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ząbkować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.