wyobcowany (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨɔpʦ̑ɔˈvãnɨ], AS: [vyopcovãny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) wyalienowany, zdystansowany w stosunku do innych ludzi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wyobcowany wyobcowana wyobcowane wyobcowani wyobcowane dopełniacz wyobcowanego wyobcowanej wyobcowanego wyobcowanych celownik wyobcowanemu wyobcowanej wyobcowanemu wyobcowanym biernik wyobcowanego wyobcowany wyobcowaną wyobcowane wyobcowanych wyobcowane narzędnik wyobcowanym wyobcowaną wyobcowanym wyobcowanymi miejscownik wyobcowanym wyobcowanej wyobcowanym wyobcowanych wołacz wyobcowany wyobcowana wyobcowane wyobcowani wyobcowane - przykłady:
- (1.1) Antek czuł się w mieście zmęczony i wyobcowany.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wyalienowany, zdystansowany, oderwany, wykluczony, wyłączony
- antonimy:
- (1.1) włączony
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obcowanie n, obcy m, wyobocowanie n, wyobcowanie n, obcość ż
- przym. obcy
- przysł. obco
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) alienated
- francuski: (1.1) aliéné
- hiszpański: (1.1) alienado
- nowogrecki: (1.1) αποξενωμένοι
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.