wyobcowanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨɔpʦ̑ɔˈvãɲɛ], AS: [vyopcovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) stan kogoś, kto jest wyobcowany
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wyobcowanie wyobcowania dopełniacz wyobcowania wyobcowań celownik wyobcowaniu wyobcowaniom biernik wyobcowanie wyobcowania narzędnik wyobcowaniem wyobcowaniami miejscownik wyobcowaniu wyobcowaniach wołacz wyobcowanie wyobcowania - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) alienacja, wyalienowanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obcowanie n, obcość ż, obcy mos
- czas. wyobcować dk., wyobcowywać ndk., obcować ndk.
- przym. wyobcowany, obcy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od wyobcować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: alienacja
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.