alienacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌalʲjɛ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [alʹi ̯ẽnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. stan osoby, która utraciła więź ze środowiskiem, w którym żyje^[1]; zob. też alienacja w Wikipedii

(1.2) filoz. proces, w którym pewne wytwory działalności ludzkiej odrywają się od swych twórców i podporządkowują ich sobie^[1]

(1.3) praw. przeniesienie prawa własności na inną osobę^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	alienacja	alienacje
dopełniacz	alienacji	alienacji / przest. alienacyj[2]
celownik	alienacji	alienacjom
biernik	alienację	alienacje
narzędnik	alienacją	alienacjami
miejscownik	alienacji	alienacjach
wołacz	alienacjo	alienacje

przykłady:

(1.2) Postmodernistyczna alienacja sztuki wydaje się być procesem nieodwracalnym, ale też nieuniknionym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wyobcowanie

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stan

(1.2) proces

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. alienowanie n, wyalienowanie n, alienista mos

przym. alienacyjny

przysł. alienacyjnie

czas. alienować ndk., wyalienować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) alienation; (1.3) alienation
• duński: (1.1) fremmedgørelse w, alienation w

źródła: