wykładowczyni (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌvɨkwadɔfˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vyku̯adofčńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od wykładowca
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nasza wykładowczyni prawie zawsze się spóźnia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykład, wykładowca, wykładzik, wykładanie
czas. wykładać ndk.
przym. wykładowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wykładowca + -yni
uwagi:
(1.1) W sytuacjach oficjalnych w stosunku do kobiety bywa używana forma męska „wykładowca”, ale tylko w lp; w lm stosuje się tylko formę żeńską „wykładowczynie”[1]; forma żeńska bywa przez niektórych uważana za deprecjonującą, jednak w przypadku tego rzeczownika przyjęła się i jest powszechnie używana i akceptowana[2][3].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wykładowca
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13681-2, s. 1209.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „podatniczka” w: Poradnia językowa PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „ginekolożka, naukowczyni i in.” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.