wydatny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɨˈdatnɨ], AS: [vydatny]
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) duży, wyróżniający się
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wydatny wydatna wydatne wydatni wydatne dopełniacz wydatnego wydatnej wydatnego wydatnych celownik wydatnemu wydatnej wydatnemu wydatnym biernik wydatnego wydatny wydatną wydatne wydatnych wydatne narzędnik wydatnym wydatną wydatnym wydatnymi miejscownik wydatnym wydatnej wydatnym wydatnych wołacz wydatny wydatna wydatne wydatni wydatne - przykłady:
- (1.1) Krzywił wydatne, lekko asymetryczne usta w bolesnym grymasie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pokaźny, okazały, spory
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. uwydatnić
- przysł. wydatnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.