wróżda (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. prawo krwawej rodowej zemsty za zabójstwo (lub obrazę) w krajach dawnej Europy południowej i wschodniej[1]
(1.2) st.pol. walka[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wendetta, dintojra
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) Termin „wróżda” był używany przez plemiona słowiańskie[3].
uwagi:
(1.1) Pierwszą znaną w Polsce była wróżda między rodem Janina a rodami Grzymalitów zakończona ugodą w 1377 r.[4]
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: walka
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wróżda” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 262.
  3. ↑ O etymologii terminu wróżda: Adolf Pawiński, O pojednaniu w zabójstwie według dawnego prawa polskiego, Warszawa 1884.
  4. ↑ Leksykon genealogiczno-historyczny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.