wierutny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który odznacza się jakąś negatywną cechą rozwiniętą w najwyższym stopniu[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) wierutne kłamstwo • wierutna bzdura / brednia
synonimy:
(1.1) istny, skończony
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) całkowity
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. wierutnie
rzecz. wierutność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wierutny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.