widoczek (język polski)
widoczek (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od widok
- (1.2) niewielkich rozmiarów reprodukcja jakiejś panoramy[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik widoczek widoczki dopełniacz widoczku[2] widoczków celownik widoczkowi widoczkom biernik widoczek widoczki narzędnik widoczkiem widoczkami miejscownik widoczku widoczkach wołacz widoczku widoczki - przykłady:
- (1.2) Na ścianie nad pianiem wisiały antyramy z jakimiś widoczkami z Ziemi Świętej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) obrazek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. widok mrz, widoczność ż
- przym. widokowy, widoczny
- przysł. widokowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. widok + -ek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: widok
- ukraiński: (1.2) видо́к m
- źródła:
- ↑
Hasło „widoczek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „widoczek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.