wiatyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kośc. komunia dawana wiernemu w niebezpieczeństwie śmierci; zob. też wiatyk w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wiatyk wiatyki dopełniacz wiatyku wiatyków celownik wiatykowi wiatykom biernik wiatyk wiatyki narzędnik wiatykiem wiatykami miejscownik wiatyku wiatykach wołacz wiatyku wiatyki - przykłady:
- (1.1) Członkowie towarzyszyli księdzu, gdy udawał się z wiatykiem i w ostatniej drodze współbraci i sióstr[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. viatique < łac. viāticum → pieniądze na podróż; zaoszczędzony żołd[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) viaticum
- baskijski: (1.1) biatiko
- czeski: (1.1) viaticum
- francuski: (1.1) viatique m
- hiszpański: (1.1) viático m
- łaciński: (1.1) viaticum n
- portugalski: (1.1) viático m
- rosyjski: (1.1) виатикум
- włoski: (1.1) viatico m
- źródła:
- ↑ Janusz Ryszkowski, Dobre uczynki co do duszy, „Dziennik Bałtycki”, 2006-01-13, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „wiatyk” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.