westalka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. rel. kapłanka Westy, rzymskiej bogini ogniska domowego; zob. też westalka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik westalka westalki dopełniacz westalki westalek celownik westalce westalkom biernik westalkę westalki narzędnik westalką westalkami miejscownik westalce westalkach wołacz westalko westalki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kapłanka
- hiponimy:
- (1.1) Rea
- holonimy:
- (1.1) kult Westy
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Westa ż, westalskość ż, Westalia nmos, westalizm m
- przym. westalski
- przysł. westalsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. vestale, wł. vestale[1] + pol. -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vestal virgin
- bułgarski: (1.1) весталка ż
- chorwacki: (1.1) vestalka ż
- esperanto: (1.1) vestalo
- francuski: (1.1) vestale ż
- hiszpański: (1.1) vestal ż
- łaciński: (1.1) virgo Vestalis ż, Vestalis ż
- niemiecki: (1.1) Vestalin ż
- rosyjski: (1.1) весталка ż
- słowacki: (1.1) vestálka ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.