walnąć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvalnɔ̃ɲʨ̑], AS: [valnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. walić)
- (1.1) aspekt dokonany od: walić
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Wyrzucił ramiona do przodu, uderzył Pozma w pierś, walnął pięścią w twarz[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bachnąć, chlasnąć, gruchnąć, huknąć, łupnąć, palnąć, przydzwonić, przyfasolić, przyłożyć, przypieprzyć, puknąć, razić, rąbnąć, trzasnąć, uderzyć, zasunąć, zdzielić, uderzyć, palnąć, wulg. jebnąć, wulg. pierdolnąć, wulg. przyjebać, wulg. przypierdolić
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. walnięty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: walić
- źródła:
- ↑ Tomasz Kołodziejczak, Krew i kamień, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.