uporczywy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌupɔrˈʧ̑ɨvɨ], AS: [uporčyvy], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) trwający ciągle, nie przerywany, nieustanny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik uporczywy uporczywa uporczywe uporczywi uporczywe dopełniacz uporczywego uporczywej uporczywego uporczywych celownik uporczywemu uporczywej uporczywemu uporczywym biernik uporczywego uporczywy uporczywą uporczywe uporczywych uporczywe narzędnik uporczywym uporczywą uporczywym uporczywymi miejscownik uporczywym uporczywej uporczywym uporczywych wołacz uporczywy uporczywa uporczywe uporczywi uporczywe - przykłady:
- (1.1) Uporczywy ból zęba stał się nie do zniesienia.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uporczywy ból/dzwonek/hałas/kaszel • uporczywe milczenie • uporczywa cisza/plama/walka
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. uporczywość ż, upór mrz
- przysł. uporczywie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.