unikatowość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co unikatowe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik unikatowość unikatowości dopełniacz unikatowości unikatowości celownik unikatowości unikatowościom biernik unikatowość unikatowości narzędnik unikatowością unikatowościami miejscownik unikatowości unikatowościach wołacz unikatowości unikatowości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) unikatowość + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) unikalność, wyjątkowość, rzadkość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) niezwykłość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. unikat m
- przym. unikatowy, unikalny
- przysł. unikatowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. unikatowy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „unikatowość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.