umartwiać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. umartwić)

(1.1) zadawać sobie ból fizyczny
(1.2) przen. (t. rel.) praktykować wyrzeczenie się wygód, przyjemności
(1.3) daw. przyczyniać zmartwień drugiej osobie
(1.4) garb. czyścić i zobojętniać włosie[1]

czasownik zwrotny niedokonany umartwiać się (dk. umartwić się)

(2.1) umyślnie wyniszczać swój organizm
(2.2) przen. (t. rel.) praktykować post, wyrzekać się wygód i przyjemności
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(2.2) A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, / umartwiałem się postem / i moja modlitwa wracała do mojego łona, / jak po stracie przyjaciela czy brata[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. umartwianie n, umartwienie n
czas. umartwić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „umartwiać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Księga Psalmów 35,13–14, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.