udziec (język polski)
udziec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈuʥ̑ɛʦ̑], AS: [uʒ́ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. udo dużego zwierzęcia przeznaczone do spożycia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik udziec udźce dopełniacz udźca udźców celownik udźcowi udźcom biernik udziec udźce narzędnik udźcem udźcami miejscownik udźcu udźcach wołacz udźcu udźce - przykłady:
- (1.1) Udziec z indyka smakuje jak polędwica.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. udo n, udko n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Forma dopełniacza liczby mnogiej „udźcy” jest niepoprawna[1][2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) haunch
- chiński standardowy: (1.1) 胯 胯
- czeski: (1.1) stehno
- duński: (1.1) lår n
- fiński: (1.1) haara
- francuski: (1.1) cuissot
- łaciński: (1.1) crur
- niderlandzki: (1.1) been
- niemiecki: (1.1) Keule ż
- nowogrecki: (1.1) πόδι
- rosyjski: (1.1) окорок
- słowacki: (1.1) kotleta
- szwedzki: (1.1) lår n
- węgierski: (1.1) befogó
- włoski: (1.1) coscia
- źródła:
- ↑ Hasło „udziec” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 815.
- ↑ Hasło „udziec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 12225.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.