tongue (język angielski)
a tongue (1.1)
- wymowa:
- IPA: /tʌŋ/
- bryt. IPA: /tʊŋ/ lub /tɒŋɡ/ lub /tʊŋɡ/
- wymowa amerykańska
- wymowa brytyjska
-
- znaczenia:
rzeczownik policzalny
- (1.1) anat. język
- (1.2) język (mowa)
- (1.3) obuw. język (u buta)
- (1.4) ozór
- odmiana:
- (1) lp tongue; lm tongues
- przykłady:
- (1.1) The old grumpy man kept yelling at her, so she stuck her tongue out at him. → Ten stary zrzędliwy mężczyzna ciągle na nią wrzeszczał, więc pokazała mu język.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) tongue kiss
- (1.2) mother tongue
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. tongue-in-cheek
- przysł. tongue-in-cheek
- związki frazeologiczne:
- tongue-in-cheek
- tongue twister
- etymologia:
- średnioang. tonge, tunge, tung < st.ang. tunge < pragerm. *tungǭ → język < praindoeur. *dn̥ǵʰwéh₂s
- por. duń. tunge, niderl. tong, niem. Zunge, szw. tunga
- uwagi:
- zobacz też: Angielski - części ciała
- źródła:
tongue (język szkocki)
- wymowa:
- IPA: /tʌŋ/
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) anat. język
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.