tunge (język duński)
en tunge (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) anat. język
- (1.2) jęz. język
- (1.3) icht. Solea solea[1] sola zwyczajna, sola, podeszwica
przymiotnik, forma fleksyjna
- (2.1) = tung → ciężkie
- odmiana:
- (1) en tunge, tungen, tunger, tungerne
- przykłady:
- (1.1) Eleven rakte tungen ad læreren. → Uczeń pokazał język nauczycielowi.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) tungemål, sprog
- (1.3) søtunge
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- (1.1) holde tand for tungen → trzymać język za zębami • tungekys → pocałunek z języczkiem, pocałunek francuski
- etymologia:
- st.nord. tunga
- uwagi:
- zobacz też: części ciała w języku duńskim
- źródła:
- ↑
Hasło „Solea solea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
tunge (język norweski (bokmål))
en tunge (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
- (1.1) anat. język
- odmiana:
- (1.1) en tunge, tungen, tunger, tungene lub ei tunge, tunga, tunger, tungene
- przykłady:
- (1.1) Eleven rakte tunge til læreren. → Uczeń pokazał język nauczycielowi.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.