to znaczy (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

spójnik lub partykuła ekwiwalencji

(1.1) łączy równorzędne części zdania lub zdania współrzędne, pozostające w relacji równoważności; ma za zadanie uściślić, o czym jest mowa

partykuła korektywna

(2.1) ma za zadanie nadać lżejszy ton przed chwilą przywołanej, bardziej dosadnej wypowiedzi lub sprecyzować zbyt ogólnikową czy niesprawiedliwą treść

spójnik lub partykuła wynikowa, wykładnik wnioskowania

(3.1) łączy równorzędne części zdania lub zdania współrzędne, między którymi zachodzi relacja przyczynowo-skutkowa

odmiana:

przykłady:

(1.1) Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów^[1].

(1.1) Od tego czasu, to znaczy od pierwszej wojny, już więcej na Krym nie jeździłem.

składnia:

(1-3) stoi zawsze w antepozycji; obligatoryjny jest poprzedzający kontekst; stanowi komentarz przyrematyczny

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czyli, inaczej, innymi słowy, to jest, eo ipso; war. to znaczy się, znaczy, znaczy się; skr. tzn.

(2.1) raczej, to jest; war. to znaczy się, znaczy, znaczy się; skr. tzn.

(3.1) czyli, więc, zatem; war. to znaczy się, znaczy, znaczy się; skr. tzn.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) that is, skr. i.e.; (2.1) that is to say, to wit
• duński: (1.1) det vil sige, dvs.
• francuski: (1.1) c'est-à-dire
• hiszpański: (1.1) o sea, es decir
• niemiecki: (1.1) das heißt
• nowogrecki: (1.1) δηλαδή, ήτοι, όπερ σημαίνει

źródła: