strzec (język polski)

wymowa:
IPA: [sṭʃɛʦ̑], AS: [sṭšec], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś
(1.2) przestrzegać czegoś, być posłusznym czemuś, postępować zgodnie z czymś

czasownik zwrotny strzec się

(2.1) unikać czegoś, pilnować się, uważać
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
składnia:
(1.1) strzec + D. przed + N.
(1.1) strzec + B. od + D.
(1.2) strzec + D.
(2.1) strzec się + D.
kolokacje:
(1.1) strzec dziecka przed złym wpływem • strzec swojej prywatności • strzec swojego terytorium
(1.2) strzec zwyczajów / tajemnicy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. strzeżenie n
związki frazeologiczne:
strzec jak oka w głowiestrzec jak źrenicy oka • strzec sekretu • strzec tajemnicy • Bóg kogoś strzegł • niech cię Bóg strzeże
przysłowia strzeżonego Pan Bóg strzeżestrzeż mnie, Boże, od przyjaciół, bo z wrogami poradzę sobie sam
etymologia:
uwagi:
W czasownikach wtórnie niedokonanych, które utworzono poprzez dodanie przedrostka temat -strzec przechodzi w -strzegać.
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „strzec” w: SJP.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.