tańcownik (język polski)
tańcownicy (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. osoba, która potrafi tańczyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tańcownik tańcownicy dopełniacz tańcownika tańcowników celownik tańcownikowi tańcownikom biernik tańcownika tańcowników narzędnik tańcownikiem tańcownikami miejscownik tańcowniku tańcownikach wołacz tańcowniku tańcownicy depr. M. i W. lm: (te) tańcowniki[1] - przykłady:
- (1.1) W miarę też jak tańcownicy rozgrzewali się i podniecali, ruchy ich stawały się coraz zapamiętalsze, a nakoniec zaczęli uderzać się wzajemnie głowami z siłą, od której czaszki europejskie pękłyby jak łupiny orzechów[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tancerz; przest. tanecznik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. taniec mrz, tańcowanie n
- forma żeńska tańcownica ż
- czas. tańcować ndk.
- przym. taneczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. taniec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tancerz
- źródła:
- ↑
Hasło „tańcownik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Henryk Sienkiewicz, Przez stepy (wyd. 1931)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.