starofiński (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔˈfʲĩj̃sʲci], AS: [starofʹĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Finlandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Finlandii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik starofiński starofińska starofińskie starofińscy starofińskie dopełniacz starofińskiego starofińskiej starofińskiego starofińskich celownik starofińskiemu starofińskiej starofińskiemu starofińskim biernik starofińskiego starofiński starofińską starofińskie starofińskich starofińskie narzędnik starofińskim starofińską starofińskim starofińskimi miejscownik starofińskim starofińskiej starofińskim starofińskich wołacz starofiński starofińska starofińskie starofińscy starofińskie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- szwedzki: (1.1) fornfinsk
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.