staroduński (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌstarɔˈdũj̃sʲci], AS: [starodũĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Danii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Danii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik staroduński staroduńska staroduńskie staroduńscy staroduńskie dopełniacz staroduńskiego staroduńskiej staroduńskiego staroduńskich celownik staroduńskiemu staroduńskiej staroduńskiemu staroduńskim biernik staroduńskiego staroduński staroduńską staroduńskie staroduńskich staroduńskie narzędnik staroduńskim staroduńską staroduńskim staroduńskimi miejscownik staroduńskim staroduńskiej staroduńskim staroduńskich wołacz staroduński staroduńska staroduńskie staroduńscy staroduńskie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- szwedzki: (1.1) forndansk
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.