starczać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. starczyć)
- (1.1) być w wystarczającej ilości albo liczbie
- (1.2) być dostateczną pobudką do czegoś
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Żądam podwyżki! Ta głodowa pensja nie starcza mi na życie! Zapasy starczą w najlepszym przypadku na dwa dni!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) wystarczać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. starczanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) suffice, be enough
- duński: (1.1) række, være tilstrækkelig, være nok
- niemiecki: (1.1) genügen, reichen
- norweski (bokmål): (1.1) rekke
- norweski (nynorsk): (1.1) rekke, rekka
- rosyjski: (1.1) хватать
- ukraiński: (1.1) хвата́ти
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.