samowyzwalacz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fot. mechanizm lub funkcjonalność oprogramowania aparatu fotograficznego pozwalająca na wyzwolenie spustu samoczynnie po określonym czasie; zob. też samowyzwalacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik samowyzwalacz samowyzwalacze dopełniacz samowyzwalacza samowyzwalaczy / rzad. samowyzwalaczów[1] celownik samowyzwalaczowi samowyzwalaczom biernik samowyzwalacz samowyzwalacze narzędnik samowyzwalaczem samowyzwalaczami miejscownik samowyzwalaczu samowyzwalaczach wołacz samowyzwalaczu samowyzwalacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) timer
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) aparat fotograficzny
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samowyzwalanie n, samowyzwolenie n
- czas. samowyzwalać ndk., samowyzwolić dk.
- przym. samowyzwoleńczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. samo- + wyzwalacz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) self timer, self-timer
- bułgarski: (1.1) самоснимачка ż
- czeski: (1.1) samospoušť ż
- fiński: (1.1) itselaukaisin, vitkalaukaisin
- francuski: (1.1) retardateur m
- niderlandzki: (1.1) zelfontspanner m
- niemiecki: (1.1) Selbstauslöser m
- rosyjski: (1.1) автоспуск m
- szwedzki: (1.1) självutlösare
- ukraiński: (1.1) автоспуск m
- węgierski: (1.1) önkioldó
- włoski: (1.1) autoscatto m
- źródła:
- ↑
Hasło „samowyzwalacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.